Ulug‘bek Hamdam: Sabo va Samandar

Muhabbat! Sevib-sevilmagan, kamida chinakamiga sevmagan kishi bu asardan zavq ololmaydi. Shunchaki, sevgi haqida sal bo‘rttirilgan chiroyli asar, deb qo‘ya qoladi. O‘zligini anglash yo‘lidagi har bir insonda kamida bir marta kuchli ruhiy inqiroz davri bo‘ladi. (Kimsan Tolstoyda ham yoshlik, ham keksalik davrida bo‘lgan.) Shunda savollar tug‘iladi: Men kimman? Bu dunyoga nima uchun keldim? Hayotning maʼnosi nima? Qayerdan keldim? Qayerga ketaman? Ruh bormi? O‘lgandan keyin ruh yashaydimi? U dunyo bormi?

Chin dildan, chin dildan sevgan odamda bu savollar paydo bo‘lmaydi. Uning hayotdan maʼnosi bor, u boshqa maʼno izlamaydi. Kim(lar)dir aytishi mumkin, faqat Ollohni sevinglar deb. Lekin har holda Xudo Momo Havolarni faqat ko‘payish uchun yaratib qo‘ymagandir. Bir ilohiylik inson va inson o‘rtasidagi sevgida ham bordir. Bu asar shunday ilohiy muhabbat haqida.