Сонгул Унсал: Хайрли тонг изтиробим

Кетганингизда ортингиздан келадиган инсон бўлмаса, демак, сиз аллақачон тарк этилгансиз...

Сиз bilan энди денгиз қаршисида ўтириб суҳбат қурилмайди, чунки сиз денгизларни ҳам қуритиб юборасиз. Мен куллар ичида гуллар ўстиришга уринибман аслида. Мана шу тариқа севилганимга ишонгандим. Сен юрагимнинг қоқ марказига жойлашиб олиб пучга чиққан хаёлларим бўлдинг. Ким менга узоқ бўлса унга яқин бўлдим. ўзимга бўлган бу узоқлигим шундандир балки. Бироқ ёлғизлик даволайди мени. Бу видолар беҳуда бўлди, сен ортиқ менинг дуоларимга ҳам ярашмайсан. Бироз ёлғизлик мени даволайди. Лекин ортга қайтма, яраларим битганидан кейин сенинг қайтишинг бу шаҳарга нисбатан ҳақсизлик бўлади. Ўтиб кетиши керак бўлган нарсаларни ўтмишда қолдирмагандан кейин ўтиб кетган фақатгина вақт бўлар экан.

Сўнгра ўзимга янги бир саҳифа очаман, қушлари қирилиб кетган осмонимга қора қаламдан қушлар чизаман. Кулгуларим бир кўчанинг охиригача қаҳқаҳлар отиб ўша кўчани қайтадан мовийга бўяйди.

Балки бахтдан учмасман лекин энг камида оёқларим ерга мустаҳкам қадам ташлайди. Кутишларимни пучга чиқарган инсонлар туфайли, кутишдан воз кечдим. Ёзни кутяпман, баҳорни, ромашкалар қайтадан ер юзини оқ рангга бўяшини кутяпман аммо сени асло. Мен мени бахтсиз қилганларни ҳам бахтли қилибману, ўзимга келганда ичимдаги баҳорлар етмапти. Ҳозир кетишинг bilan Кулгуларим янгидан тирилсин.