Ушбу қиссада атоқли адиб ва шоир, Ўзбекистон халқ ёзувчиси Шуҳратнинг Шоъро қатағонининг иккинчи хуружи – 1950-йиллар қатағон давридаги машаққатли ҳаёти акс этган.
Йигирманчи асрнинг эллигинчи йиллари бошида Оъзбекистоннинг бир қанча коъзга коъринган адиблари ҳибсга олинди, улар махфий суд қилиниб, узоқ муддатларга сургунга жоънатилган эди. Аянчли томони шундаки, ҳукм ҳам, сургун жойи ҳам махфий сақланган, ҳеч кимга айтилмаган эди. Истиқлол йилларида мазкур адибларнинг шахслари оқланиб, хизматлари муносиб тақдирланди, ҳурматлари расман оърнига қоъйилди. Ҳар қандай оғир шароитда ҳам оъз эътиқодига содиқ қолиб, инсоний бурчини тоъғри бажаришга куч топган адибнинг ҳаёти авлодларга ибрат боълади, деб умид қиламиз.