Пиримқул Қодиров: Мерос (Турон замин)

Инсоннинг қўли гул. Унинг зийнати эзгу амалида. Юз йил яшаган бахил одам хотираси лаҳзага етмас, бироқ ўзидан унумли иш қолдирган инсоннинг қисқа ҳаёти ҳам абадиятга тендир.

Ўтган асрнинг атоқли ёзувчилардан бўлган Пиримқул Қодиров Ёлқинжон сиймосида ҳар бир заҳматкаш ўзбек ўғлонининг ҳаёт йўлини тасвирлайди. Чўлу биёбонларни, қўриқ ерларни боғу роғларга айлантириш кишидан улкан жасорат, букилмас метин-иродани талаб этади. «Мерос» асарини ўқир экансиз, заҳматкаш ота-боболаримиз ўтган асрда қандай жонкуярликлар қилганини яқиндан ҳис этасиз. Беихтиёр шундай меҳнаткаш миллат вакили эканлигингиздан қалбингизда ғурур-ифтихор туясиз.