Эркин Воҳидов: Шеърлар тўплами

Ўзбекистон халқ шоири Эркин Воҳидовнинг шеърларида ҳаётга, гўзалликка муҳаббат, ёвузликка, тубанликка нафрат яққол сезилиб туради. Ҳа, бу адиб бутун бир ҳаёти давомида эзгуликни, муҳаббатни, самимиятни, тинчликни улуғлаб, ёвузликни, жаҳолатни, урушни қоралаган. Масалан, унинг илк достони - "Нидо" да инсониятга оғир жудоликлар, битмас жароҳатлар келтирадиган уруш қаттиқ қораланса, кейинроқ битилган "Руҳлар исёни" достонида халқлар, миллатлар, динлар ўртасидаги низолар башариятга нақадар катта фалокатлар олиб келиши теран тасвирланган. Бу эса шоир ижодида инсонпарварлик ҳамиша бош мавзу бўлиб келганлигини кўрсатади. Шунинг учун ҳам унинг "Тонг лавҳаси", "Камтарлик ҳақида", "Булоқ", "Севги", "Она тупроқ" каби қатор шеърларидаги чуқур маъно гўзал ифодалар, ажойиб тасвирлар билан уйғунлашиб кетган. Масалан, шоир турмушдаги оддийгина ҳолатдан - чой сузилаётганда чойнакнинг пиёлага "эгилиши", чой ичаётганда инсон пиёланинг пешонасидан "ўпиши"дан ажойиб
шеър яратади:

Гарчи шунча мағрур турса ҳам,
Пиёлага эгилар чойнак.
Шундай экан, манманлик нечун,
Кибр-у ҳаво нимага керак?

Камтарин бўл, ҳатто бир қадам
Ўтма ғурур остонасидан.
Пиёлани инсон шунинг-чун
Ўпар доим пешонасидан.