Жек Лондон: Ойдин водий

Америкалик машҳур ёзувчи Жек Лондон (1876-1916) оз фурсатли фаолияти давомида қирққа яқин ажойиб асарлар яратишга муваффақ бўлган. Бошланғич мактабни тугатган 14 ёшли Жек консерва фабрикасига ишчи бўлиб ёлланган. 1893 йилда илк бор у Япония соҳилларига денгиз сафарига оддий матрос бўлиб борган. 1894 йилда ишсизларнинг Вашингтонга кўчишида қатнашган, дайдиларча ҳаёт тарзи учун қамоққа олинган, сиёсий ҳаракатларга қўшилган. Кейинроқ Калифорния университетига ўқишга киради ва кўп ўтмай ўқишни ташлаб кетишга мабур бўлади. 1897 йил баҳорида Аляскага ишлашга кетади ва тақдир унга олтин ўрнига, ўз қаҳрамонлари билан "учрашиш" бахтини туҳфа этади. Аляскадан қайтганидан сўнг ижодий фаолиятига жиддий киришади ва 1899 йилда шимол ҳақидаги дастлабки ҳикоялари, 1900 йилда эса илк китоби-"Бўри боласи" ҳикоялар тўплами чоп этилади. Унинг "Денгиз бўриси", "Мартен иден", "Уч қалб" романлари машҳур.