Садриддин Айний: Судхўрнинг ўлими (Турон Замин)

Атрофимизда турлича табиат эгалари бор. Кимдир очиқкўнгил – кимдир ғазабнок, кимдир шафқатли – кимдир меҳрсиз, кимдир самимий – кимдир хушомадни яхши кўради. Аммо шундай табиатли инсонлар тоифаси борки, улар нафақат оғзаки гурунгларнинг, балки бутун бошли асарларнинг қаҳрамонларига айланганлар. Шундай қаҳрамонлардан бири, шубҳасиз, Садриддин Айнийнинг хасисликда, судхўрликда донғи кетган Қори Ишкамбасидир. Бойлик, мол­дунё нафақат кўзини, балки бутун онг­у шуурини эгаллаб олган Ишкамба образи, унинг қарашлари, атрофдаги одамлар ва яшаётган муҳитига муносабати китобхоннинг кулгидан кўра, ғазабини, кўпчилик ҳолатларда эса чин дилдан раҳм­шафқат туйғусини уй­ғотади.