Луиз Прaц Мартинес: Ҳатико (кирилл)

Бундан 100 йил муқаддам бир кучук билан профессор ўртасида бутун дунёга сабоқ бўла оладиган дўстлик ришталари боғланган эди. Ҳеч қанча ўтмай, вафодор итнинг меҳрибон хўжайини тўсатдан вафот этиб қолади. Натижада икки дўст бир-бирларидан айрилиб қоладилар. Бироқ кучук деган жониворга ўлимни қандай тушунтириш мумкин?! Шу боис Ҳатико энг ягин инсонини 10 йил доимий учрашадиган жойидан қимирламай кутади. Ҳар куни, бир хил вақтда, белгиланган ерда...
Бир неча асрлардан буён итлар одамларнинг энг ягин дўстлари саналиб келган. Бундай мустаҳкам боғларнинг баъзилари ҳатто тилларда достон бўлган. Садоқатли жониворлар ҳақида ўнлаб китобларни мисол келтиришимиз мумкин. Бекатда поезд релсларига нигоҳларини қадаб, умрининг сўнгги лаҳзасига қадар йўлга термулган бу қаҳрамонимизга Японияда ҳайкал ўрнатилди. Бу воқеа нафақат, японларнинг, балки бутун халгларнинг қалбидан чуқур жой олди.
Ҳатико бизларга ягинларимиздан ҳеч қачон воз кечиб кетмасликни ўргатди ва буни ўз ҳаётида намуна қилиб кўрсатди. Садоқат ва вафони, умид ва ишончни, сабр ва масъулиятни, хусусан, дўстликнинг ҳақиқий маъносини ўргатиб кетди. Суйганларимизни ва яқинаримизни асло унутмасликни, уларга ҳамиша ғамхўрлик қилиш бизнинг инсоний бурчимиз эканини қолдириб кетди.
Раҳмат сенга, Ҳатико!