Абдуқаюм Йўлдошев: Пуанкаре (Ҳикоялар)

Мен ҳам инсонман. Ўзим учун озгина яшай, ўзимнинг ёшлик орзу ниятларим учун озгинагина ишлай". Бу -адабий жамоатчиликда катта қизиқиш уйғотган "Пуанкаре" ҳикояси қаҳрамонининг сўзлари. Зотан, инсон учун тинимсиз меҳнати, тер тўкиб ишлагани, елиб-югургани, бироқ мақсадига ета олмагани аламли ҳол. Наҳот, умр деганлари адоқсиз шўришлардан иборат бўлса?

Мазкур тўпламга муаллифнинг турли йилларда ёзилган, ҳали китоб ҳолида чоп етилмаган асарларидан бир қисми саралаб олинди. Қаҳрамонлар турли-туман. Шунга кўра сиз ҳикоялардаги турфа тақдирлар, воқеа-ҳодисаларга рўбарў бўласиз. Оддий инсонларнинг кутилмаган кечмишлари, маслак, мақсадлари, мароқли саргузаштлари гувоҳига айланасиз. Уларнинг дунёқараши, нуқтаи назари ва фикрларига шўнғийсиз.

Китобдан жой олган қисса ҳам худди ҳикоялар каби чуқур таассурот қолдиради. Муаллиф билан уюштирилган суҳбат эса кўплаб саволларингизга ойдинлик киритади деб ўйлаймиз.